7 Mart 2009 Cumartesi

Sessiz

Ne zaman mı bıraktım artık inanmayı en çok ihtiyacım olduğunda sanırım genelde böyledir en çok inandığınız şeyler yada hiç inanmadıklarınız değiştirir sizi kendi devriminizi yaşarken şaşırırsınız inanmayı bıraktığımda en çok inanmak istediğim andı aslında neden beni sevemiyorsun dedi güzel dudaklarıyla sustum ben en çok susmayı sevdim çünkü yazabiliyordum beyazdı kağıtlar her kelimem siyah oluyordu aralandı dudaklarım ve en sessiz kelimelerle ben dedim hep ela gözlü kızları sevdim ve hiçbiri senin kadar sevemedi ondandır seni sevememem ve ondandır kara yazılar yazmak istememem ardından sustuk ve rüzgar simsiyah saçlarının arasından geçerek boğaza doğru savurdu kokusunu...